"หลวงพ่อ...ทำให้ชีวิตท่านดีขึ้นอย่างไร"

          ตั้งแต่เข้าวัดมาจากชีวิตที่ไม่ทราบว่าจุดหมายคืออะไร คำสอนของพระเดชพระคุณหลวงพ่อทำให้ชีวิตเหมือนต้นไม้ที่ไม่ค่อยได้รับทั้งน้ำค้างน้ำฝนพลันสดชื่นขึ้น  มีความหวังและเอาทุกอย่างมาปรับเปลี่ยนปรับปรุงตัวเอง จากคนที่มีทิฐิมากๆเจ้าอารมณ์ทันไหนเหวี่ยงนั่น สงบราบเรียบได้อย่างอัศจรรย์  คำสอนของหลวงพ่อ ราบเรียบแต่คมในทีต้องเข้าใจว่าท่านก็สอนแบบง่ายๆทำไมถึงเข้าใจอย่างลึกซึ้งเราพูดเองนะเพราะ บารมีท่านมากพ้นนี่เอง  ชีวิตครอบครัวดีขึ้นเข้าใจจิตใจของคนในครอบครัวและนำหลักธรรมคำสอนมาประยุกต์ใช้กับชีวิตประจำวัน    แต่ละคนก็ผ่านร้อนผ่านหนาวมาและเจอกับสิ่งที่เรียกว่าแสบๆมากันทั้งนั้นแต่พอมานั่งหลับตากับพระเดชพระคุณหลวงพ่อเท่านั้นพลันเหมือนมีแสงสว่างนำทางชีวิตของเราได้อย่างอัศจรรย์    หลวงพ่อเปรียบเสมือนศูนย์กลางของความร่มเย็นทำให้มีความสุข ท่านสอนให้เราใช้ชีวิต เตรียมชีวิตในทุกๆช่วง  ขณะอยู่และเตรียมชีวิตสำหรับโลกหน้าคือให้สร้างทานบารมีเก็บเป็นสเบียงบุญไว้ใช้ ลูกขอกราบขอบพระคุณพระเดชพระคุณหลวงพ่อเจ้าค่ะในความเมตตาทุกๆสิ่งที่ลูกได้รับมันมากเกินกว่าที่ชีวิตนี้จะได้ สาธุๆๆเจ้าค่ะ

"ฉันมาวัดพระธรรมกายแล้วชีวิตดีขึ้นอย่างไร"

                     ตั้งแต่เข้าวัดมาชีวิตก็เริ่มดีขึ้นหลังจากบวชอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อนล้านแรก สามีบอกไม่ต้องขายของแล้วแม่ไปทำบุญอย่างเดียวเลิกกังวลใจ  แม้ว่าจะไม่ลำบากเท่าไหร่แต่อาการปวดหลังที่อาจจะเกิดจากอุบัติเหตุหลายครั้งและชีวิตประจำวันที่ต้องออกไปซื้อของและแบกเป้หนักๆมาตลอดระยะที่ค้าขายอยู่  เป็นอุปสรรคหลายอย่าง สามีสงสารและไม่อยากให้ทำอะไรเขาออกปากว่าไม่ต้องทำงานค้าขายแล้ว  จากคนที่มักทำอะไรเร็วๆและใจร้อนก็เริ่มมีสติและใจเย็นขึ้น การที่ได้นั่งสมาธิ สวดมนต์ทุกวันทำให้ปล่อยวางบางอย่างได้  เออ!ทำมาทั้งชีวิตมันก็แค่นี้ไม่ได้ไปทำบุญเหมือนที่เคยทำมัวแต่วนเวียนอย่างนี้  พอปล่อยทุกอย่างมันเหมือนที่เราโหยหามาทั้งชีวิตเลย สมใจอยากได้มาพบเพื่อนกัลยาณมิตร ทำบุญทุกๆอย่างที่อยากทำ มีความสุขมากค่ะครอบครัวก็ดีขึ้น  ขอบคุณวัดพรธรรมกาย กราบขอบคุณพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่ทำให้ลูกมีวันนี้เจ้าค่ะ

 

"บุญที่ฉันปลื้มที่สุด"

                   การทำบุญคือหัวใจของชาวพุทธเราถูกย่าสอนให้ทำบุญมาตั้งแต่เป็นเด็ก  ไปวัดกับย่าช่วงเข้าพรรษาทำบุญแบบตามประเพณี   มาวัดพระธรรมกายแรกๆยังไม่รู้อะไรเลยแต่เห็นเขาเอาถุงสีทอง  เตรียมไว้ถวาย  ในมือเราก็ถือซองใส่ปัจจัยไว้เพื่อจะเอาไปถวายหลังพิธีภาคบ่ายหน้ารัตนบัลลังก์  ในใจก็อธิฐานว่าขอให้ได้ถวายกับหลวงพ่อสักครั้งเถอะ  ฝันของเราเป็นจริงจู่ๆก็ได้ขึ้นไปถวายกับมือหลวงพ่อใจเต้นมีความสุขมากปลื้มมากเป็นประสพการณ์ครั้งแรกในชีวิตที่ได้ถวายกับมือของหลวงพ่อ  มันเหมือนมหัศจรรย์ที่คนมาวัดคนใหม่ได้รับ  ปลื้มนี้เป็นปลื้มที่จะติดตามเราตลอดไปไม่ลืมสุขมากๆ สาธุๆๆ

"ท่านประทับใจอะไรในวัดพระธรรมกาย"

       
      นับแต่แรกเข้ามาในวัดพระธรรมกาย   สิ่งที่สร้างความประทับใจอย่างแรกคือความใหญ่โตศาสนสถานที่สร้างขึ้น ดูเป็นระเบียบเรียบร้อยและสะอาดสะอ้าน คือจัดอย่างลงตัวดูตื่นตาตื่นใจ แรกๆไปไหนไม่ถูกคอยถามอยู่ตลอดว่าไปทางไหน  มีเพื่อนกัลยณมิตรบอกว่าต้องดูเสาจะมีสัญญลักษณ์เป็นตัวเลขและกลุ่มผลไม้  คนที่มาวัดพระธรรมกายแต่งกายสีขาวดูงามสะอาดตาดั่งอยู่ในอีกโลกจริงๆโลกแห่งความสงบมีระบบระเบียบ    น่าทึ่งมากๆแม้สาธุชนที่มาทำบุญจะเยอะแต่ทุกอย่างก็ไม่ยุ่งยากเลยทุกอย่างลงตัวหมด  ห้องน้ำก็เยอะมากและสะอาด ยังคิดกับตัวเองเลยว่านี่เราอยู่ที่ไหนนะตอนนั้น   ผู้คนก็ยิ้มแย้มแจ่มใส น้องๆที่มาทำหน้าที่ต้อนรับก็ดูอ่อนน้อมถ่อมตนและยินดีต้อนรับสาธุชนคือไม่เคยได้รับจากที่ไหนดีอย่างนี้มาก่อนเลย      พอถึงเวลาปฎิบัติธรรมทุกๆคนและทุกอย่างหยุดหมดเหมือนโลกหยุดหมุนเงียบกริบ      แม้เด็กเล็กๆก็ได้มาสร้างบุญน่าดูน่ารัก เพราะส่วนมากที่เห็นส่วนมากเด็กๆจะไม่ค่อยมาวัดกันเท่าไหร่แต่วัดพระธรรมกายมีทุกระดับวัยแม้เด็กเล็กๆแบเบาะก็พามา  ช่างน่าประทับใจจริงๆ เป็นบุญเหลือเกินที่ได้มาพบวัดพระธรรมกาย     แปลกใจว่าวัดพระธรรมกายสร้างคนได้ดีแบบนี้ได้อย่างไร  ช่างมีความเป็นระเบียบ หลวงพ่อธัมมชโยท่านช่างเก่งจริงๆสร้างวัดได้ใหญ่โตสร้างคนให้เป็นคนมีระเบียบสะอาดอ่อนน้อมถ่อมตน ดีจริงๆประทับใจตั้งแต่แรกมาทั้งๆที่ไม่ทราบอะไรมาก่อนเลยว่าต้องทำตัวแบบไหนอย่างไร   อยากให้เพื่อนๆทุกคนได้มาเยี่ยมชมวัดพระธรรมกายกันนะค่ะ

"หลวงพ่อธัมมชโย ให้อะไรแก่ฉัน"

                   
                           
                                                                 
                     
                               
     

        มนุษย์ทุกคนย่อมมีการดำเนินชีวิตของแต่ละคนแตกต่างกันไป   พอมาพบวัดและดำเนินรอยตามที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านได้สอนจากที่ไม่เคยสวดมนต์ทำวัตรเช้า-เย็น  อาราธนาศีล5    ก็มาทำเป็นปกติ ทุกอย่างในชีวิตก็เริ่มดีขึ้น    ได้เรียนรู้วัฒนธรรมของชาวพุทธอย่างแท้จริง   จากคนที่เคยใจร้อนใครทำไม่ถูกใจก็คุมไม่อยู่ก็ใจเย็นลงได้ด้วยสมาธิ   หลวงพ่อท่านบอกคิดอะไรไม่ออกก็หลับตา จริงนะแค่หลับตาทุกอย่างก็สว่างกระจ่างจริงๆ  หลวงพ่อท่านสอนทุกอย่าง      ท่านสอนในแบบของท่าน ลูกๆก็เข้าใจหลวงพ่อท่านสอนพวกเราทุกวันผ่านโรงเรียนอนุบาลฝันในฝัน      เราเคยคิดว่าเราเป็นชาวพุทธในตอนที่เรายังไม่ได้มาวัดทำบุญก็นานๆที พอเข้ามาสิ่งที่ได้เรียนรู้ค่อยๆซึมมีความประทับใจและภูมิใจว่าเราโชคดีที่ได้เกิดมาและได้มีครูบาอาจารย์ที่สอนทุกๆอย่าง    ทำไมถึงเข้าใจเมื่อก่อนก็ไม่รู้ว่าทำไม มารู้ว่าแค่หลับตา       ความสะอาดความเป็นระเบียบที่ได้อบรมตอนบวชอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อนและทุกๆครั้งที่มาวัดทำให้เอาไปใช้กับชีวิตประจำวันได้ดีเยี่ยม           ท่านสอนให้ทำงานเป็นทีมให้ช่วยเหลือเกื้อกูลกัน มีความเมตตาไม่ว่าจะเป็นคนหรือสัตว์        กฎแห่งกรรมที่หลวงพ่อสอนผ่านdmcทำให้รู้จักเกรงกลัวต่อบาปแม้แต่ยุงเรายังไม่กล้าตบ     หลวงพ่อท่านให้ชีวิตใหม่แก่เราจริงๆเหมือนตายแล้วเกิดใหม่    ยังจำที่ท่านได้ให้โอวาทตอนรับสะไบแก้วได้ดีที่สุด"ตอนนี้ลูกได้เป็นธิดาของพระชินสีร์แล้วนะ"  มันประทับใจนะน้ำตานี้ไหลด้วยความปลาบปลื้ม  แต่ที่สุดของที่สุดหลวงพ่อให้โอกาสได้สร้างบุญสร้างบารมีอย่างไม่มีประมาณ ได้ออกไปชวนชายแมนๆมาบวช  ได้ตักบาตรพระเป็นหมื่นๆรูปซึ่งถ้ายังไม่เจอวัดและหลวงพ่อเราจะมีโอกาสแบบนี้มั๊ย?  ได้ออกไปทำหน้าที่ทุกๆอย่างเป็นบุญไปหมด  คือชีวิตนี้ถือว่ามีบุญแล้วที่ได้มาเจอพระเดชพระคุณหลวงพ่อทำให้ครอบครัวดีขึ้นและชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นรู้จักการวางแผนชีวิตเกรงกลัวต่อบาปทุกอย่าง  ลูกขออธิฐานจิตขอให้สร้างบุญสร้างบารมีไปกับพระเดชพระคุณหลวงพ่อไปทุกภพทุกชาติจนกว่าจะเข้าถึงที่สุดแห่งธรรมเจ้าค่ะ

ครั้งแรกของความประทับใจที่ได้เข้ามาวัดพระธรรมกาย

                          ครั้งแรกของความประทับใจที่ได้เข้ามาวัดพระธรรมกาย

   วันที่23กันยายน พ.ศ.2553 ขอให้แฟนพามาส่งที่วัดโดยได้พากันขับรถมอเตอร์ไซด์จากอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิโดยที่ไม่เคยทราบว่ามีรถของทางวัดจัดให้พาสาธุชนมาวัดในวันอาทิตย์และในวันที่มีงานบุญพิเศษ  เรามาโดยที่ดิฉันได้เปิดดูอินเตอร์เนตดูเรื่องราวของวัดต่างๆแต่มาเปิดดูเรื่องราวของวัดพระธรรมกายเพราะสนใจเรื่องราวของรูปหล่อหลวงปู่ทองคำที่จะ อัญเชิญท่านเวียนรอบพระมหาธรรมกายเจดีย์และในวันนั้นจะมีการแจกเหรียญพระผู้ปราบมารด้วย  พอได้เห็นคำว่า"พระผู้ปราบมาร"มันมีความรู้สึกว่าบอกไม่ถูกอยากจะไปตั้งแต่ที่ได้รับทราบเหมือนสิ่งที่เรารอคอยมาตั้งนานเราได้มาพบแล้ว  ถามแฟนว่า"พ่อรู้จักมั๊ยวัดนี้อยากไปเหลือเกินอยากเห็นหลวงปู่สด"แล้วก็ลงมือค้นในอินเตอร์เนตว่าตั้งอยู่ไหนไปยังไง  ก็ตกลงกันแล้วว่าขับมอเตอร์ไซด์ไป  วันนั้นที่เราเข้าไปเอารถขับไปจอดข้างๆสภาธรรมกายเพราะเรายังไม่รู้จักเพราะดูกว้างใหญ่ไพศาล  แต่เหมือนคุ้นๆเหมือนได้กลับมาบ้าน  เข้าไปนั่งที่เขาปูสแลนสีเขียวๆไปข้างๆถามคนที่นั่งว่าขอนั่งหน่อยนะค่ะ  ตอนนั้นได้ยินเสียงนำนั่งสมาธินึกว่าเขาเปิดเทปไม่ทราบว่าหลวงพ่อนำนั่งเสียงของหลวงพ่อกังวาลไพเราะมากๆ  ก็พากันนั่งตามเสียงจนหมดเวลา มาทราบว่าท่านลงนำนั่งจริง  ก็ตอนที่พิธีกรนำกราบและหลวงพ่อท่านให้พรเห็นท่านไกลๆ  ตอนนั้นเข้ามาเองไม่ทราบธรรมเนียมใดๆเลย  พิธีอัญเชิญรูปหล่อหลวงปู่ทองคำมีช่วงบ่ายเรารอคอยด้วยใจจดจ่อเพราะมาถึงตอนที่หลวงพ่อนำปฎิบัติธรรมพอดี    อยู่ร่วมอัญเชิญหลวงปู่จนเสร็จด้วยความปลาบปลื้มใจ  พอถึงเวลารับเหรียญพระผู้ปราบมารดีใจมากคนก็เยอะปกติไม่ชอบคนเยอะแต่วันนั้นใจสบายมีความสุขมาก  กลับบ้านไปด้วยใจเบิกบาน      นับตั้งแต่วันนั้นดิฉันไม่เคยให้พลาดงานบุญมาวัดวันอาทิตย์และเริ่มขยับมาวันปกติแม้จะอยู่ไม่ใกล้ มากับรถของวัดเป็นปีๆพอรู้ทางแล้วก็เริ่มมาเอง  วัดสะอาดมีความเป็นระเบียบ  มาร่วมทั้งงานบุญเล็กบุญใหญ่  คนที่บ้านก็สนับสนุนแม้ว่าเขาจะติดหน้าที่การงานแต่ก็ไม่เคยขัดเรื่องให้ดิฉันมาทำบุญเลย  มาบวชอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อนล้านแรกแล้วก็อีกหลายครั้ง  มีความรู้สึกผูกพันกับหมู่คณะมาก  แม้จะมีอุปสรรคบ้างแต่จะไม่ท้อจะขอยืนหยัดเพื่อที่จะช่วย หลวงพ่อและหมู่คณะเราเพื่อพระพุทธศาสนาอันเป็นที่รักยิ่ง  วันนี้ขอเล่าแค่นี้ก่อนนะค่ะ  สวัสดีค่ะ