วันอังคารที่ 5 เมษายน พ.ศ. 2559
"หลวงพ่อ...ทำให้ชีวิตท่านดีขึ้นอย่างไร"
ตั้งแต่เข้าวัดมาจากชีวิตที่ไม่ทราบว่าจุดหมายคืออะไร คำสอนของพระเดชพระคุณหลวงพ่อทำให้ชีวิตเหมือนต้นไม้ที่ไม่ค่อยได้รับทั้งน้ำค้างน้ำฝนพลันสดชื่นขึ้น มีความหวังและเอาทุกอย่างมาปรับเปลี่ยนปรับปรุงตัวเอง จากคนที่มีทิฐิมากๆเจ้าอารมณ์ทันไหนเหวี่ยงนั่น สงบราบเรียบได้อย่างอัศจรรย์ คำสอนของหลวงพ่อ ราบเรียบแต่คมในทีต้องเข้าใจว่าท่านก็สอนแบบง่ายๆทำไมถึงเข้าใจอย่างลึกซึ้งเราพูดเองนะเพราะ บารมีท่านมากพ้นนี่เอง ชีวิตครอบครัวดีขึ้นเข้าใจจิตใจของคนในครอบครัวและนำหลักธรรมคำสอนมาประยุกต์ใช้กับชีวิตประจำวัน แต่ละคนก็ผ่านร้อนผ่านหนาวมาและเจอกับสิ่งที่เรียกว่าแสบๆมากันทั้งนั้นแต่พอมานั่งหลับตากับพระเดชพระคุณหลวงพ่อเท่านั้นพลันเหมือนมีแสงสว่างนำทางชีวิตของเราได้อย่างอัศจรรย์ หลวงพ่อเปรียบเสมือนศูนย์กลางของความร่มเย็นทำให้มีความสุข ท่านสอนให้เราใช้ชีวิต เตรียมชีวิตในทุกๆช่วง ขณะอยู่และเตรียมชีวิตสำหรับโลกหน้าคือให้สร้างทานบารมีเก็บเป็นสเบียงบุญไว้ใช้ ลูกขอกราบขอบพระคุณพระเดชพระคุณหลวงพ่อเจ้าค่ะในความเมตตาทุกๆสิ่งที่ลูกได้รับมันมากเกินกว่าที่ชีวิตนี้จะได้ สาธุๆๆเจ้าค่ะ
วันศุกร์ที่ 11 มีนาคม พ.ศ. 2559
"ฉันมาวัดพระธรรมกายแล้วชีวิตดีขึ้นอย่างไร"
ตั้งแต่เข้าวัดมาชีวิตก็เริ่มดีขึ้นหลังจากบวชอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อนล้านแรก สามีบอกไม่ต้องขายของแล้วแม่ไปทำบุญอย่างเดียวเลิกกังวลใจ แม้ว่าจะไม่ลำบากเท่าไหร่แต่อาการปวดหลังที่อาจจะเกิดจากอุบัติเหตุหลายครั้งและชีวิตประจำวันที่ต้องออกไปซื้อของและแบกเป้หนักๆมาตลอดระยะที่ค้าขายอยู่ เป็นอุปสรรคหลายอย่าง สามีสงสารและไม่อยากให้ทำอะไรเขาออกปากว่าไม่ต้องทำงานค้าขายแล้ว จากคนที่มักทำอะไรเร็วๆและใจร้อนก็เริ่มมีสติและใจเย็นขึ้น การที่ได้นั่งสมาธิ สวดมนต์ทุกวันทำให้ปล่อยวางบางอย่างได้ เออ!ทำมาทั้งชีวิตมันก็แค่นี้ไม่ได้ไปทำบุญเหมือนที่เคยทำมัวแต่วนเวียนอย่างนี้ พอปล่อยทุกอย่างมันเหมือนที่เราโหยหามาทั้งชีวิตเลย สมใจอยากได้มาพบเพื่อนกัลยาณมิตร ทำบุญทุกๆอย่างที่อยากทำ มีความสุขมากค่ะครอบครัวก็ดีขึ้น ขอบคุณวัดพรธรรมกาย กราบขอบคุณพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่ทำให้ลูกมีวันนี้เจ้าค่ะ
"บุญที่ฉันปลื้มที่สุด"
การทำบุญคือหัวใจของชาวพุทธเราถูกย่าสอนให้ทำบุญมาตั้งแต่เป็นเด็ก ไปวัดกับย่าช่วงเข้าพรรษาทำบุญแบบตามประเพณี มาวัดพระธรรมกายแรกๆยังไม่รู้อะไรเลยแต่เห็นเขาเอาถุงสีทอง เตรียมไว้ถวาย ในมือเราก็ถือซองใส่ปัจจัยไว้เพื่อจะเอาไปถวายหลังพิธีภาคบ่ายหน้ารัตนบัลลังก์ ในใจก็อธิฐานว่าขอให้ได้ถวายกับหลวงพ่อสักครั้งเถอะ ฝันของเราเป็นจริงจู่ๆก็ได้ขึ้นไปถวายกับมือหลวงพ่อใจเต้นมีความสุขมากปลื้มมากเป็นประสพการณ์ครั้งแรกในชีวิตที่ได้ถวายกับมือของหลวงพ่อ มันเหมือนมหัศจรรย์ที่คนมาวัดคนใหม่ได้รับ ปลื้มนี้เป็นปลื้มที่จะติดตามเราตลอดไปไม่ลืมสุขมากๆ สาธุๆๆ
วันเสาร์ที่ 5 มีนาคม พ.ศ. 2559
"ท่านประทับใจอะไรในวัดพระธรรมกาย"
นับแต่แรกเข้ามาในวัดพระธรรมกาย สิ่งที่สร้างความประทับใจอย่างแรกคือความใหญ่โตศาสนสถานที่สร้างขึ้น ดูเป็นระเบียบเรียบร้อยและสะอาดสะอ้าน คือจัดอย่างลงตัวดูตื่นตาตื่นใจ แรกๆไปไหนไม่ถูกคอยถามอยู่ตลอดว่าไปทางไหน มีเพื่อนกัลยณมิตรบอกว่าต้องดูเสาจะมีสัญญลักษณ์เป็นตัวเลขและกลุ่มผลไม้ คนที่มาวัดพระธรรมกายแต่งกายสีขาวดูงามสะอาดตาดั่งอยู่ในอีกโลกจริงๆโลกแห่งความสงบมีระบบระเบียบ น่าทึ่งมากๆแม้สาธุชนที่มาทำบุญจะเยอะแต่ทุกอย่างก็ไม่ยุ่งยากเลยทุกอย่างลงตัวหมด ห้องน้ำก็เยอะมากและสะอาด ยังคิดกับตัวเองเลยว่านี่เราอยู่ที่ไหนนะตอนนั้น ผู้คนก็ยิ้มแย้มแจ่มใส น้องๆที่มาทำหน้าที่ต้อนรับก็ดูอ่อนน้อมถ่อมตนและยินดีต้อนรับสาธุชนคือไม่เคยได้รับจากที่ไหนดีอย่างนี้มาก่อนเลย พอถึงเวลาปฎิบัติธรรมทุกๆคนและทุกอย่างหยุดหมดเหมือนโลกหยุดหมุนเงียบกริบ แม้เด็กเล็กๆก็ได้มาสร้างบุญน่าดูน่ารัก เพราะส่วนมากที่เห็นส่วนมากเด็กๆจะไม่ค่อยมาวัดกันเท่าไหร่แต่วัดพระธรรมกายมีทุกระดับวัยแม้เด็กเล็กๆแบเบาะก็พามา ช่างน่าประทับใจจริงๆ เป็นบุญเหลือเกินที่ได้มาพบวัดพระธรรมกาย แปลกใจว่าวัดพระธรรมกายสร้างคนได้ดีแบบนี้ได้อย่างไร ช่างมีความเป็นระเบียบ หลวงพ่อธัมมชโยท่านช่างเก่งจริงๆสร้างวัดได้ใหญ่โตสร้างคนให้เป็นคนมีระเบียบสะอาดอ่อนน้อมถ่อมตน ดีจริงๆประทับใจตั้งแต่แรกมาทั้งๆที่ไม่ทราบอะไรมาก่อนเลยว่าต้องทำตัวแบบไหนอย่างไร อยากให้เพื่อนๆทุกคนได้มาเยี่ยมชมวัดพระธรรมกายกันนะค่ะ
วันศุกร์ที่ 4 มีนาคม พ.ศ. 2559
"หลวงพ่อธัมมชโย ให้อะไรแก่ฉัน"
มนุษย์ทุกคนย่อมมีการดำเนินชีวิตของแต่ละคนแตกต่างกันไป พอมาพบวัดและดำเนินรอยตามที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านได้สอนจากที่ไม่เคยสวดมนต์ทำวัตรเช้า-เย็น อาราธนาศีล5 ก็มาทำเป็นปกติ ทุกอย่างในชีวิตก็เริ่มดีขึ้น ได้เรียนรู้วัฒนธรรมของชาวพุทธอย่างแท้จริง จากคนที่เคยใจร้อนใครทำไม่ถูกใจก็คุมไม่อยู่ก็ใจเย็นลงได้ด้วยสมาธิ หลวงพ่อท่านบอกคิดอะไรไม่ออกก็หลับตา จริงนะแค่หลับตาทุกอย่างก็สว่างกระจ่างจริงๆ หลวงพ่อท่านสอนทุกอย่าง ท่านสอนในแบบของท่าน ลูกๆก็เข้าใจหลวงพ่อท่านสอนพวกเราทุกวันผ่านโรงเรียนอนุบาลฝันในฝัน เราเคยคิดว่าเราเป็นชาวพุทธในตอนที่เรายังไม่ได้มาวัดทำบุญก็นานๆที พอเข้ามาสิ่งที่ได้เรียนรู้ค่อยๆซึมมีความประทับใจและภูมิใจว่าเราโชคดีที่ได้เกิดมาและได้มีครูบาอาจารย์ที่สอนทุกๆอย่าง ทำไมถึงเข้าใจเมื่อก่อนก็ไม่รู้ว่าทำไม มารู้ว่าแค่หลับตา ความสะอาดความเป็นระเบียบที่ได้อบรมตอนบวชอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อนและทุกๆครั้งที่มาวัดทำให้เอาไปใช้กับชีวิตประจำวันได้ดีเยี่ยม ท่านสอนให้ทำงานเป็นทีมให้ช่วยเหลือเกื้อกูลกัน มีความเมตตาไม่ว่าจะเป็นคนหรือสัตว์ กฎแห่งกรรมที่หลวงพ่อสอนผ่านdmcทำให้รู้จักเกรงกลัวต่อบาปแม้แต่ยุงเรายังไม่กล้าตบ หลวงพ่อท่านให้ชีวิตใหม่แก่เราจริงๆเหมือนตายแล้วเกิดใหม่ ยังจำที่ท่านได้ให้โอวาทตอนรับสะไบแก้วได้ดีที่สุด"ตอนนี้ลูกได้เป็นธิดาของพระชินสีร์แล้วนะ" มันประทับใจนะน้ำตานี้ไหลด้วยความปลาบปลื้ม แต่ที่สุดของที่สุดหลวงพ่อให้โอกาสได้สร้างบุญสร้างบารมีอย่างไม่มีประมาณ ได้ออกไปชวนชายแมนๆมาบวช ได้ตักบาตรพระเป็นหมื่นๆรูปซึ่งถ้ายังไม่เจอวัดและหลวงพ่อเราจะมีโอกาสแบบนี้มั๊ย? ได้ออกไปทำหน้าที่ทุกๆอย่างเป็นบุญไปหมด คือชีวิตนี้ถือว่ามีบุญแล้วที่ได้มาเจอพระเดชพระคุณหลวงพ่อทำให้ครอบครัวดีขึ้นและชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นรู้จักการวางแผนชีวิตเกรงกลัวต่อบาปทุกอย่าง ลูกขออธิฐานจิตขอให้สร้างบุญสร้างบารมีไปกับพระเดชพระคุณหลวงพ่อไปทุกภพทุกชาติจนกว่าจะเข้าถึงที่สุดแห่งธรรมเจ้าค่ะ
วันพุธที่ 2 มีนาคม พ.ศ. 2559
ครั้งแรกของความประทับใจที่ได้เข้ามาวัดพระธรรมกาย
ครั้งแรกของความประทับใจที่ได้เข้ามาวัดพระธรรมกาย
วันที่23กันยายน พ.ศ.2553 ขอให้แฟนพามาส่งที่วัดโดยได้พากันขับรถมอเตอร์ไซด์จากอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิโดยที่ไม่เคยทราบว่ามีรถของทางวัดจัดให้พาสาธุชนมาวัดในวันอาทิตย์และในวันที่มีงานบุญพิเศษ เรามาโดยที่ดิฉันได้เปิดดูอินเตอร์เนตดูเรื่องราวของวัดต่างๆแต่มาเปิดดูเรื่องราวของวัดพระธรรมกายเพราะสนใจเรื่องราวของรูปหล่อหลวงปู่ทองคำที่จะ อัญเชิญท่านเวียนรอบพระมหาธรรมกายเจดีย์และในวันนั้นจะมีการแจกเหรียญพระผู้ปราบมารด้วย พอได้เห็นคำว่า"พระผู้ปราบมาร"มันมีความรู้สึกว่าบอกไม่ถูกอยากจะไปตั้งแต่ที่ได้รับทราบเหมือนสิ่งที่เรารอคอยมาตั้งนานเราได้มาพบแล้ว ถามแฟนว่า"พ่อรู้จักมั๊ยวัดนี้อยากไปเหลือเกินอยากเห็นหลวงปู่สด"แล้วก็ลงมือค้นในอินเตอร์เนตว่าตั้งอยู่ไหนไปยังไง ก็ตกลงกันแล้วว่าขับมอเตอร์ไซด์ไป วันนั้นที่เราเข้าไปเอารถขับไปจอดข้างๆสภาธรรมกายเพราะเรายังไม่รู้จักเพราะดูกว้างใหญ่ไพศาล แต่เหมือนคุ้นๆเหมือนได้กลับมาบ้าน เข้าไปนั่งที่เขาปูสแลนสีเขียวๆไปข้างๆถามคนที่นั่งว่าขอนั่งหน่อยนะค่ะ ตอนนั้นได้ยินเสียงนำนั่งสมาธินึกว่าเขาเปิดเทปไม่ทราบว่าหลวงพ่อนำนั่งเสียงของหลวงพ่อกังวาลไพเราะมากๆ ก็พากันนั่งตามเสียงจนหมดเวลา มาทราบว่าท่านลงนำนั่งจริง ก็ตอนที่พิธีกรนำกราบและหลวงพ่อท่านให้พรเห็นท่านไกลๆ ตอนนั้นเข้ามาเองไม่ทราบธรรมเนียมใดๆเลย พิธีอัญเชิญรูปหล่อหลวงปู่ทองคำมีช่วงบ่ายเรารอคอยด้วยใจจดจ่อเพราะมาถึงตอนที่หลวงพ่อนำปฎิบัติธรรมพอดี อยู่ร่วมอัญเชิญหลวงปู่จนเสร็จด้วยความปลาบปลื้มใจ พอถึงเวลารับเหรียญพระผู้ปราบมารดีใจมากคนก็เยอะปกติไม่ชอบคนเยอะแต่วันนั้นใจสบายมีความสุขมาก กลับบ้านไปด้วยใจเบิกบาน นับตั้งแต่วันนั้นดิฉันไม่เคยให้พลาดงานบุญมาวัดวันอาทิตย์และเริ่มขยับมาวันปกติแม้จะอยู่ไม่ใกล้ มากับรถของวัดเป็นปีๆพอรู้ทางแล้วก็เริ่มมาเอง วัดสะอาดมีความเป็นระเบียบ มาร่วมทั้งงานบุญเล็กบุญใหญ่ คนที่บ้านก็สนับสนุนแม้ว่าเขาจะติดหน้าที่การงานแต่ก็ไม่เคยขัดเรื่องให้ดิฉันมาทำบุญเลย มาบวชอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อนล้านแรกแล้วก็อีกหลายครั้ง มีความรู้สึกผูกพันกับหมู่คณะมาก แม้จะมีอุปสรรคบ้างแต่จะไม่ท้อจะขอยืนหยัดเพื่อที่จะช่วย หลวงพ่อและหมู่คณะเราเพื่อพระพุทธศาสนาอันเป็นที่รักยิ่ง วันนี้ขอเล่าแค่นี้ก่อนนะค่ะ สวัสดีค่ะ
วันที่23กันยายน พ.ศ.2553 ขอให้แฟนพามาส่งที่วัดโดยได้พากันขับรถมอเตอร์ไซด์จากอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิโดยที่ไม่เคยทราบว่ามีรถของทางวัดจัดให้พาสาธุชนมาวัดในวันอาทิตย์และในวันที่มีงานบุญพิเศษ เรามาโดยที่ดิฉันได้เปิดดูอินเตอร์เนตดูเรื่องราวของวัดต่างๆแต่มาเปิดดูเรื่องราวของวัดพระธรรมกายเพราะสนใจเรื่องราวของรูปหล่อหลวงปู่ทองคำที่จะ อัญเชิญท่านเวียนรอบพระมหาธรรมกายเจดีย์และในวันนั้นจะมีการแจกเหรียญพระผู้ปราบมารด้วย พอได้เห็นคำว่า"พระผู้ปราบมาร"มันมีความรู้สึกว่าบอกไม่ถูกอยากจะไปตั้งแต่ที่ได้รับทราบเหมือนสิ่งที่เรารอคอยมาตั้งนานเราได้มาพบแล้ว ถามแฟนว่า"พ่อรู้จักมั๊ยวัดนี้อยากไปเหลือเกินอยากเห็นหลวงปู่สด"แล้วก็ลงมือค้นในอินเตอร์เนตว่าตั้งอยู่ไหนไปยังไง ก็ตกลงกันแล้วว่าขับมอเตอร์ไซด์ไป วันนั้นที่เราเข้าไปเอารถขับไปจอดข้างๆสภาธรรมกายเพราะเรายังไม่รู้จักเพราะดูกว้างใหญ่ไพศาล แต่เหมือนคุ้นๆเหมือนได้กลับมาบ้าน เข้าไปนั่งที่เขาปูสแลนสีเขียวๆไปข้างๆถามคนที่นั่งว่าขอนั่งหน่อยนะค่ะ ตอนนั้นได้ยินเสียงนำนั่งสมาธินึกว่าเขาเปิดเทปไม่ทราบว่าหลวงพ่อนำนั่งเสียงของหลวงพ่อกังวาลไพเราะมากๆ ก็พากันนั่งตามเสียงจนหมดเวลา มาทราบว่าท่านลงนำนั่งจริง ก็ตอนที่พิธีกรนำกราบและหลวงพ่อท่านให้พรเห็นท่านไกลๆ ตอนนั้นเข้ามาเองไม่ทราบธรรมเนียมใดๆเลย พิธีอัญเชิญรูปหล่อหลวงปู่ทองคำมีช่วงบ่ายเรารอคอยด้วยใจจดจ่อเพราะมาถึงตอนที่หลวงพ่อนำปฎิบัติธรรมพอดี อยู่ร่วมอัญเชิญหลวงปู่จนเสร็จด้วยความปลาบปลื้มใจ พอถึงเวลารับเหรียญพระผู้ปราบมารดีใจมากคนก็เยอะปกติไม่ชอบคนเยอะแต่วันนั้นใจสบายมีความสุขมาก กลับบ้านไปด้วยใจเบิกบาน นับตั้งแต่วันนั้นดิฉันไม่เคยให้พลาดงานบุญมาวัดวันอาทิตย์และเริ่มขยับมาวันปกติแม้จะอยู่ไม่ใกล้ มากับรถของวัดเป็นปีๆพอรู้ทางแล้วก็เริ่มมาเอง วัดสะอาดมีความเป็นระเบียบ มาร่วมทั้งงานบุญเล็กบุญใหญ่ คนที่บ้านก็สนับสนุนแม้ว่าเขาจะติดหน้าที่การงานแต่ก็ไม่เคยขัดเรื่องให้ดิฉันมาทำบุญเลย มาบวชอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อนล้านแรกแล้วก็อีกหลายครั้ง มีความรู้สึกผูกพันกับหมู่คณะมาก แม้จะมีอุปสรรคบ้างแต่จะไม่ท้อจะขอยืนหยัดเพื่อที่จะช่วย หลวงพ่อและหมู่คณะเราเพื่อพระพุทธศาสนาอันเป็นที่รักยิ่ง วันนี้ขอเล่าแค่นี้ก่อนนะค่ะ สวัสดีค่ะ
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)